Μπορεί κανείς να κάνει αναδρομές σε προηγούμενες ζωές;
Αν και κάποιοι εθελοτυφλούν επειδή τα περιοριστικά συρταράκια της κοσμοθεωρίας τους δεν χωράνε φαινόμενα που ανατρέπουν πολλά απ΄ αυτά που ξέρουν ή έμαθαν μέχρι σήμερα ναι υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να αναδράμει σε προηγούμενη ζωή. Όπως το έθεσε και ο ψυχίατρος Μπράϊαν Βάϊς όταν βρέθηκε άθελά του αντιμέτωπος με ένα τέτοιο φαινόμενο αναδρομής «τίποτα στο εκπαιδευτικό μου υπόβαθρο δεν με είχε προετοιμάσει γι΄ αυτό. Είχα μείνει κυριολεκτικά άφωνος καθώς τα γεγονότα ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια μου». Πριν αρχίσουμε καλά- καλά, μπήκαμε στα βαθιά χωρίς να έχουμε δώσει τον ορισμό της ύπνωσης.
Εν συντομία εδώ θα παραθέσω τα δώδεκα στοιχεία που παρέθεσε ο ψυχίατρος Ραίημοντ Μούντυ το 1990 που χαρακτηρίζουν τις αναδρομές σε προηγούμενες ζωές.
1. Συνήθως οι εμπειρίες απο προηγούμενες ζωές είναι οπτικές και με ζωηρό χρώμα και ήχο. Οι εικόνες μοιάζουν να είναι πιο αληθινές απο τα όνειρα και δεν έχουν την αίσθηση της αλλοίωσης.
2. Οι αναδρομές σε προηγούμενες ζωές μοιάζουν να έχουν μια αυτόνομη, δική τους ζωή. Οι σκηνές εξελίσσονται από μόνες τους. Οι άνθρωποι που υπόκεινται σε αναδρομή δεν έχουν την αίσθηση ότι τα πλάθει η φαντασία τους όπως στην ονειροπόληση, ούτε μπορούν να αλλάξουν την έκβαση της ιστορίας. Μπορεί να αισθάνονται σαν να βλέπουν μία οικεία ταινία.
3. Οι εικόνες δημιουργούν μια μυστηριώδη αίσθηση του γνώριμου. Κάποιες στιγμές το υποκείμενο μπορεί να αισθανθεί νοσταλγία γι αυτό που μόλις ανακάλεσε.
4. Το υποκείμενο ταυτίζεται έντονα με κάποια προσωπικότητα παρά τις όποιες διαφορές σε φυσική εμφάνιση, στο φύλο, το επάγγελμα, την ηλικία, την φυλή, ή, τις συνθήκες της καθημερινότητας.
5. Κατά την διάρκεια μίας αναδρομής εμφανίζεται στο προσκήνιο ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων.
6. Κάποιες στιγμές αυτοί που αναδράμουν μπορεί να αισθάνονται πως βρίσκονται μέσα στο σώμα με το οποίο ταυτίζονται και κάποιες άλλες φορές να βλέπουν την σκηνή από μία εξωτερική προοπτική.
7. Η εμπειρία συνήθως καθρεφτίζει θέματα που απασχολούν την τρέχουσα πραγματικότητα του υποκειμένου. Οι συγκρούσεις και τα διλήμματα συνήθως καθρεφτίζουν τρέχουσες συνθήκες και διαμάχες
8. Η αναδρομή μπορεί να ακολουθηθεί από μία γνήσια βελτίωση της πνευματικής κατάστασης του ασθενούς. Απωθημένα συναισθήματα ή μπλοκαρίσματα μπορούν να απελευθερωθούν προκαλώντας ανακούφιση και κάθαρση.
9. Oι αναδρομές μπορούν να επιφέρουν αλλαγές σε ιατρικές παθήσεις. Σε μερικές περιπτώσεις έχουμε δραματική βελτίωση ή ακόμη και αυτόματη αναστολή φυσικών συμπτωμάτων.
10. Όπως και στην φυσιολογική μνήμη οι αναδρομές αναπτύσσονται σύμφωνα με την σχέση τους σε ένα θέμα ζωής και δεν ακολουθούν μία ιστορική υπόδειξη ως προς το χρόνο.
11. Οι αναδρομές γίνονται όλο και πιο εύκολες με το χρόνο. Κάθε επόμενη φορά γίνεται όλο και πιο πιθανό τα υποκείμενα να βιώνουν την εμπειρία πιο έντονα και πιο γρήγορα.
12. Οι περισσότερες ζωές είναι εγκόσμιες. Οι περισσότεροι βιώνουν ζωές που είναι πολύ κοινές για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο στην οποία αναδράμουν.
Με ποιόν τρόπο λειτουργεί θεραπευτικά η αναδρομή σε άλλες ζωές; Πώς μπορώ να θεραπευτώ, απλώς και μόνον γνωρίζοντας (ή θυμούμενος) στοιχεία προηγούμενων ζωών μου;
Απλά λειτουργεί. Το να καταλάβει το μηχανισμό κανείς δεν είναι και τόσο εύκολο… Για παράδειγμα πάτε στο γιατρό γιατί έχετε έναν πολύ έντονο πόνο (σας δίνω την ελευθερία να διαλέξετε που πονάτε) και του το λέτε. Υπάρχει αντικειμενικός τρόπος να το δεί ο γιατρός? Υπάρχει κάποιο όργανο, ας πούμε ένα πονόμετρο για να εξακριβώσει το μέγεθος του πόνου σας ο γιατρός; Όχι. Κι όμως τρισεκατομύρια δολάρια σπαταλώνται για την καταπολέμηση του.
Εδώ λοιπόν και εγώ και οι συναδελφοί μου κάνουμε εικασίες και κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Όταν κάποιος άνθρωπος που υποφέρει απο μία έντονη φοβία έρθει σ’ εμένα για αναδρομή του λέω «πήγαινε στην ρίζα του προβλήματος σου… Πήγαινε σε εκείνο ακριβώς το σημείο που ξεκίνησε το προβλημά σου». Αν τότε βρεθεί μέσα σε μία εμπειρία που δεν θυμίζει ούτε τις παιδικές, ούτε τις εμβρυακές του εμπειρίες, αλλά αντίθετα, εικόνες άγνωστες που ανήκουν σε μια άλλη εποχή που μοιάζει παλιότερη από την δική μας, τότε λέμε πως έκανε αναδρομή σε μια προηγούμενη ζωή. Όταν ο άνθρωπος αυτός βιώσει την εμπειρία (που συνήθως είναι δραματική) και κατανοήσει το περιεχόμενο των δυναμικών που αναπτύσσονται, αυτόματα απελευθερώνεται και αποδεσμεύεται από το βάρος του παρελθόντος. Αν κατά το στάδιο ανάμεσα σε δύο ζωές δεν γίνει επεξεργασία του τραυματικού υλικού έτσι ώστε αυτό να αφομοιωθεί και να καθαρθεί είναι πολύ πιθανόν το σύμπλεγμα αυτό να ενσωματωθεί στην επόμενη ενσάρκωση, προκαλώντας στην ουσία «παθολογικές» καταστάσεις όπως είναι οι φοβίες, οι εμμονές, οι ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, η κατάθλιψη και τόσα άλλα προβλήματα. Ανασύρωντας, ανακαλώντας, και αναβιώνοντας τις συνθήκες κάτω απο τις οποίες φτάσαμε στο τραυματικό γεγονός τότε μπορούμε να εξαλείψουμε το αντίκτυπο που αυτό έχει στη σημερινή μας ζωή και να ξαναβρούμε τον δρόμο μας. Φυσικά δεν είναι απαραίτητο να είναι ένα μόνον το γεγονός. Μπορεί να είναι κάτι πιο σύνθετο και πιο περιπλεγμένο απ’ όσο ακούγεται.
Υπάρχουν κάποιες αρχές και συμπεράσματα στα οποία στηρίζεται η υπνοσκόπηση και οι αναδρομές σε προηγούμενες ζωές;
Μετά από μια προσεκτική και σοβαρή μελέτη της βιβλιογραφίας που αφορά το θέμα της μετενσάρκωσης, σκέφτομαι ότι θα μπορούσαμε ενδεχομένως να πούμε ότι η συνείδηση δεν είναι ένα υποπροϊόν βιολογικών και ηλεκτροχημικών διαδικασών αλλά αντίθετα, ο νούς χρησιμοποιεί τη δομή του εγκέφαλου ως υπόβαθρο για να εκφραστεί σ’ αυτό το περιορισμένο και συμπυκνωμένο επίπεδο της ύλης. Είναι πιθανότατα η προσπάθεια μιας υψηλότερης συνείδησης να συσσωρεύσει εμπειρίες στο ιδιαίτερο αυτό επίπεδο του χωροχρόνου. Μέσω των αμέτρητων ενσαρκώσεων η ψυχή συσσωρεύει εμπειρίες και αναπτύσσει μια κατανόηση με το να εκτίθεται στα στενά πλαίσια του χώρου και του χρόνου. Κατά τη διάρκεια του επιπέδου Μπάρντο (βουδιστική ονομασία ενός επιπέδου ανάμεσα σε δύο ζωές) γίνεται μία αξιολόγηση για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη κατανόηση των πράξεών μας. Είναι εμφανές (ακόμα κι αν υπάρχει μια έλλειψη ομοφωνίας σ’ αυτό) ότι χιλιάδες άνθρωποι που έχουν κάνει αναδρομές σε προηγούμενες ζωές, μας έχουν προσφέρει πολύ υλικό στο οποίο να μπορεί κάποιος να εργαστεί. Μου φαίνεται ότι μια δίκαιη αντιπροσώπευση των συμπερασμάτων από τους αναδρομείς θεραπευτές σε συνδυασμό με άλλους τομείς της έρευνας σε οριακές επιστήμες (και υπάρχουν πολλές ενδείξεις) θα μπορούσαν να συνοψίστουν με τον ακόλουθο τρόπο:
- Η συνείδηση δεν είναι ένα προϊόν των βιολογικών διαδικασιών.
- Η συνείδηση δεν μπορεί να αναχθεί στον εγκέφαλο αλλά διατηρεί τη συνοχή της και την ακεραιότητά της χωρίς την αναγκαιότητα του βιολογικού της υποστρώματος.
- Κάποιο μέρος της ανθρώπινης συνείδησης φαίνεται να επιζεί του βιολογικού θανάτου.
- Φαίνεται επίσης πως διατηρεί συγκεκριμένες μνήμες από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις της.
- Φαίνεται επίσης να διατηρεί τραυματικό υλικό που δεν αφομοιώθηκε κατα την διάρκεια του σταδίου ανάμεσα σε δύο ζωές
- Ο εγκέφαλος λειτουργεί ως όργανο του νου επιτρέποντας στο νου να εκδηλωθεί. Εν ολίγοις ο εγκέφαλος περιορίζει τον νού.
- Πρέπει να υπάρχει μια περιοχή εκτός από τον συγκεκριμένο χωροχρόνο στον οποίο υπάρχουμε μεταξύ θανάτου και γέννησης. Ως εκ τούτου ο κόσμος είναι πολυδιάστατος και εποικημένος από μια τεράστια ποικιλία όντων που μέχρι τώρα δεν είχαμε φανταστεί.
Ο κατάλογος δεν είναι πλήρης και πιθανώς να γίνει μεγαλύτερος δεδομένου ότι μπορεί να προκύψουν νέα ευρήματα. Αυτός ο κατάλογος περιορίζεται στα στοιχειώδη και δεν περιλαμβάνει θρησκευτικές δοξασίες, ιδεολογίες ή/και τα απόκρυφα δόγματα που επεκράτησαν κατά την ιστορία. Αυτό το κάνω για να διατηρήσω μια επιστημονική προσέγγιση στο βαθμό που αυτό μπορεί να είναι εφικτό (όπως και σε οποιοδήποτε τομέα) για να παρατηρήσω τη συνείδηση, μια μη-μετρήσιμη παράμετρο. Είναι προτιμώτερο κανείς να περιορίζεται στα γεγονότα και τις εμπειρίες χωρίς να μορφοποιεί ένα δόγμα και θεωρητικές υποθέσεις. Αυτή είναι πιθανώς μια καλύτερη προσέγγιση και είναι ανοικτή στην επαναξιολόγηση και την αναθεώρηση. Αλλά ποιός είναι ο αντίκτυπος αυτών των βασικών θέσεων;
Κατ’ αρχάς, οι βασικές αρχές του τρέχοντος και κυρίαρχου επιστημονικού υπόβαθρου κλονίζονται βαθειά. Το κυρίαρχο υλιστικό, αναγωγικό μοντέλο πρέπει να αναθεωρηθεί ολοκληρωτικά εάν πρόκειται να λάβει υπόψη του τα συμπεράσματά μας. Δεν μπορούμε να εξελίξουμε την γνώση της ζωής αν δεν επεξεργαστούμε και δεν αναθεωρήσουμε ριζικά το μοντέλο μέσα στο οποίο κινούμαστε.
Δεύτερον, παραδοσιακά και συντηρητικά εβραϊοχριστιανικά και μουσουλμανικά (με μερικές εξαιρέσεις) δόγματα θα πρέπει να αναθεωρηθούν ριζικά για να ενσωματώσουν τα συμπεράσματά μας, αντί να βλέπουν τον Σατανά πίσω από όλα αυτά που έχουμε ανακαλύψει. Στις άλλες θρησκείες όπως ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός που αποδέχονται την πραγματικότητα της μετενσάρκωσης έχουν κάποιες αυθαίρετες δοξασίες που δεν συμβαδίζουν με τους ισχυρισμούς μας. Και αυτά τα δόγματα χρήζουν αναθεώρησης. Ο αναγνώστης αυτού του άρθρου θα έχει ήδη αρχίσει να αναρωτιέται αν είναι δυνατόν δισεκατομμύρια πιστών και εκατομμύρια επιστημόνων να πλανώνται πλάνην οικτράν; Και είναι τα συμπεράσματα μερικών εκατοντάδων αναδρομέων θεραπευτών ικανά να ανατρέψουν την καθιερωμένη κοσμοαντίληψη; Δεν είναι ένδειξη υπεροψίας ή αλαζονείας η αμφισβήτηση της επικρατούσας άποψης; Μπορεί να είναι έτσι πράγματι; Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα είναι στη θέση να δώσουν την απάντηση. Αυτό που ξέρω εγώ τώρα είναι ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων για χιλιάδες χρόνια θεώρουσε πως ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη και ήταν μόνο μία χούφτα ανθρώπων αυτοί που προκάλεσαν την κυρίαρχη πεποίθηση με τους γνωστούς κινδύνους για την ακεραιότητά τους.
Τρίτον, εάν η επιστήμη και οι περισσότερες θρησκείες και οι περισσότερες πνευματικές σχολές έχουν αποτύχει να απεικονίσουν μια ακριβή εικόνα της ζωής, αυτό το γεγονός δεν μας αγγίζει; Ποιές είναι οι αξίες μας, οι πεποιθήσεις μας, οι αναζητήσεις μας; Μήπως κοιτάζουμε στη λάθος κατεύθυνση για πολύ καιρό; Εάν επρόκειτο να δεχτούμε ότι εμείς ενσαρκωνώμαστε επανειλημμένως, πώς υποτίθεται πως θα συμπεριφερθούμε από εδώ και πέρα; Θα πρέπει να μας καταλογιστούν ευθύνες για αυτά που κάνουμε; Υπάρχει κάποια ας την πούμε επιτροπή που μας κρίνει; Οι ενέργειές μας ασκούν επίδραση στις μελλοντικές ενσαρκώσεις μας; Και είναι αυτό, εκείνο που κάποιοι αποκαλούν κάρμα;
